Ooms en tantes

Toen ik nog een klein meisje was, ging ik vaak met mijn oma op stap. Of naar de markt, of op de koffie bij allemaal ‘tantes’ en ‘ooms’. Mensen stonden voor elkaar klaar, zorgden voor elkaar, deden boodschappen of hielpen in het huishouden. Toen mijn oma oud was en hulp nodig had, zorgden mijn moeder, haar zwager en zus voor de boodschappen, het huishouden en de begeleiding naar dokter en ziekenhuis. Dat heette vroeger nog geen mantelzorg, maar was het wel.

Vandaag de dag is er veel aandacht voor mantelzorg. Er is dan ook nog al wat veranderd de laatste vijftien tot twintig jaar. Ten eerste werd de door buren en familie geboden hulp niet professioneel genoeg meer bevonden en moest er ‘kwaliteit’ geleverd worden. Dat heeft geleid tot de thuiszorgorganisaties die diverse zorg- en huishoudelijke taken overnamen, zoals bijvoorbeeld helpen bij douchen, medicijnen toedienen of steunkousen aantrekken. Ook werden de gezinnen gemiddeld genomen steeds kleiner waardoor er minder mankracht binnen families is om voor elkaar te zorgen en zijn er veel meer vrouwen gaan werken. Vrouwen die de meeste mantelzorg leverden. Ook dat leidde ertoe dat er veel minder ‘natuurlijke’ ondersteuning en mantelzorg door familie en buren werd geboden. Ook dit is destijds opgelost door de inzet van professionele organisaties.

Deze ontwikkelingen hebben er mede toe geleid dat de zorgkosten de pan uit zijn gerezen, met de welbekende gevolgen: gemeenten moeten van het Rijk flink bezuinigen op de WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning) –taken, er is minder budget beschikbaar en de mensen moeten weer zo veel mogelijk zelf de handen uit de mouwen steken. Omdat er nog maar weinig ‘tantes’ en ‘ooms’ beschikbaar zijn om te helpen bij de ondersteuning, drukken de mantelzorgtaken op de schouders van vaak slechts één of twee personen. Een grote belasting voor deze mensen. Of je nu twee maanden mantelzorger bent of dit al een aantal jaar moet doen omdat je partner of gezinslid jarenlang ziek is, ik heb daar veel bewondering voor. Daarnaast komt er veel administratief werk bij, vanwege de aanvragen voor hulpmiddelen of ondersteuning.

Gelukkig kunnen de mantelzorgers in Zeewolde voor regeltaken terecht bij de mantelzorgmakelaar en biedt het steunpunt mantelzorg van Welzijn Zeewolde vrijwillige hulp, ontmoetgroepen, ondersteuning en een maatjesproject.

Ieder jaar worden de mantelzorgers ook ‘beloond’ met het mantelzorgcompliment. Persoonlijk vind ik het een heel klein gebaar dat eigenlijk niet in verhouding staat tot de zware taak die mantelzorgers op zich nemen, maar ik hoor van veel mensen dat zij dit compliment zeer waarderen.

De taken voor mantelzorgers zullen de komende jaren niet lichter worden, zeker gezien de verdergaande bezuinigingen en beperkingen die ons als gemeente door het Rijk worden opgelegd. Wij zullen daarom ook allemaal ons steentje bij moeten dragen, als burger, als goede buur, als goede vriend. Het ideaal beeld dat ik vroeger had van al die tantes en ooms zal natuurlijk niet meer terugkomen. Ik droom er echter van dat het weer gewoon is om met z’n allen voor elkaar te zorgen, er weer een echte samenleving van te maken. Helpt u daar ook aan mee?

Winnie Prins, wethouder

Winnie Prins heeft als wethouder WMO, jeugdzaken, Volksgezondheid, Sociaal Cultureel Werk, Ouderenbeleid en de woon/zorg zone in haar portefeuille. Tevens beheert ze de coördinatie van de decentralisaties.